Lees de blogs van Performance

Organisaties hebben behoefte aan antwoorden op vragen die ze hebben over hun omgeving. Daarvoor dienen ze interpretaties te doen. Er moet vaak letterlijk door een zee aan ambique en paradoxale gebeurtenisssen worden gewaad en betekenis worden gegeven. Het interpretatieproces in organisaties is zeker niet eenvoudig en voegt zich niet in een lineair, mechanistische metafoor. 

Het is mijns inziens geen toeval dat podiumkunsten en organisatieontwikkeling in mijn leven middels Performance zich innig met elkaar hebben vervlochten: deze verstrengeling valt mij kennelijk toe. Dat heeft met ongetwijfeld met mijn ‘zijn’ te maken maar ook met de wonderlijke overeenkomsten tussen de twee. 

Ambiquiteit in organisaties uit zich in een enorme variatie van doelen, werkprocessen en acties. De reflex, voortkomend uit jaren '70 - '90 van de vorige eeuw, is om deze dubbelzinnigheid uit te bannen.

Deze blog is een pleidooi om in het huidig tijdsgewricht organisaties in transitie deze dubbelzinnigheid juist te gebruiken als kracht.

Voor de zomer meldde zich bij Performance een topsporttalent. Na een traumatische crash een paar jaar geleden beleefde hij nog steeds pijn. Ondanks dat medicatie, chirurgie ((operatie), sensorische modulatie was toegepast, bleef de oorzaak onduidelijk en was weefselschade objectief niet aantoonbaar. Omdat de pijn zich volgens het talent toch bleef voordoen, adviseerde een medisch specialist Performance raad te plegen.

Geen enkele professional wil en laat zich vrijwillig advies geven door de expert. Van nature is er een weerstand tegen de persoon die het kennelijk beter meent te weten op het eigen terrein. Beleefdheid, hiërarchische dwang of externe druk dwingen misschien tot ontvankelijkheid, echter er is meermalen sprake van schijn; niets erger dan die externe betweter.

Opmerkelijk is het om eens parallellen te trekken tussen de Commedia dell' Arte en organisatieontwikkeling.